شرح
این حدیث را شیخ صدوق(رحمه الله) از پدرش، از سعد بن عبدالله، از ابى القاسم بن ابى حلیس (حابس)، از امام زمان(علیه السلام) نقل مى كند. حضرت در پیامى به حلیسى به خلوص او، و به صورت كلّى، به این نكته ى اخلاقى اشاره مى فرماید كه: هر كس درصدد برآوردن حاجت خداوند باشد، خداوند نیز دنبال كننده ى حاجات او خواهد بوده و خواسته هایش را برآورده خواهد ساخت.
هر چند مراد از حاجت خداوند در بخشى دیگر از این روایت، زیارت امام حسین(علیه السلام) با نیت خالص، مشخص شده است; ولى حضرت، یك اصل كلّى را بیان كرده و زیارت امام حسین(علیه السلام)را مصداقى از آن قرار داده اند; یعنى اگر انسان كارى را انجام دهد كه اجرایش مطلوب و خواسته ى خداوند باشد، و از این رو بتوان آن را «حاجت و خواسته ى خداوند» خواند، مى تواند خداوند نیز كارهاى او را اصلاح مى كند.
شایسته ى یادآورى است كه خداوند، محتاج به هیچ كس نیست، بلكه این مردم اند كه سرتاپا محتاج به قاضى الحاجات اند. خداوند متعال مى فرماید:
(یا أَیُّهَا النّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللّهِ وَاللّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ)[ سوره ى فاطر، آیه ى 15 ]; اى مردم! شما محتاجان به سوى خداوندید و خداوند، همان غنّى ستایش شده است.
تعبیر حاجت خداوند در این حدیث به این جهت است كه حاجت خداوند در حاجت خلق است; و به تعبیر دیگر، كسى كه حاجات مردم را برآورد، گویا حاجت خداوند را برآورده است.
احتمال دیگر در مورد این حدیث این است كه مقصود از «حاجت خدا»، دستورهاى خداوند، اعمّ از اوامر و نواهى باشد كه خواست خداوند است، و اگر كسى در برابر آن مطیع باشد، خداوند نیز حاجت او را بر مى آورد.
به نقل از:
موضوعات مرتبط: حاجات ، ،
برچسب‌ها: برآوردن حاجات مردم ,
تاريخ : دو شنبه 18 دی 1391 | 6:37 | نویسنده : یالثارات الحسین |